نماینده سابق تهران همچنین گفت: «فقط بابک زنجانی چنین کمکی را به یک ستاد انتخاباتی نکرده بلکه برخی مجرمین دیگر، از جمله روحانی نمایی که به دلیل مفاسد اخلاقی و اعتقادی در حال حاضر در زندان است و حکم شدیدی برای وی صادر شده نیز به ستاد انتخاباتی روحانی کمک مالی داشته است.»
داستان فریدون اما ادامه دار است، در همین ایام تعدادی از نمایندگان مجلس، طی نامهای خطاب به حسن روحانی درباره عملکرد برادرش، خبر از یک دریافت نجومی دادند. مطابق نامه نمایندگان، حسین فریدون با استفاده از نفوذ خود، به تاریخ 25 خرداد 93 ملکی را به قیمت 140میلیارد ریال واقع در تجریش (از طریق همسر) از یک ابَر بدهکار بانکی به نام (ر- د) با بیش از 40هزار میلیارد ریال بدهی بانکی، دریافت کرده است.
اعمال نفوذ در انتصاب برخی مدیران بانکی که توسط متهمان به فساد اقتصادی، به شخص حسین فریدون معرفی شدهاند و اصرار وی به نصب یکی دیگر از مدیران بانکی که حقوق نجومی ویژه ای در کارنامه دارد، از جمله موضوعاتی است که افکار عمومی در پرونده برادر رئیس جمهور می بیند. در همین رابطه رئیس سازمان بازرسی در حاشیه اجلاس مربوط به هفته قوه قضائیه در گفتگو با رسانه ها درباره رابطه یکی از نجومی بگیران بانکی با حسین فریدون گفت: «مدیرعامل بانک رفاه ادعا میکند که حقوقی دریافت نکرده، اما مگر میشود، پولها به حسابش رفته و فیشهای حقوقیاش موجود است. همان زمان (یعنی خرداد سال گذشته) حسین فریدون اصرار کرد که ایشان بیاید و رئیس بانک رفاه شود، حتی من مخالفت کردم و گفتم که او پرونده سنگینی دارد اما متأسفانه با اصرار و لابی آن مسئول، این فرد رئیس بانک رفاه شد.» رابطه این مدیرعامل بانکی و حسین فریدون البته به این بانک خلاصه نمی شد. علی صدقی و برادر رئیسجمهور در اسفندماه 1390 و در بحران ارزی آن زمان، «صرافی صدقی و شرکا» را تاسیس کردند. یک سال و چهار ماه از تاسیس صرافی «صدقی و شرکا» گذشت که دولت یازدهم روی کار آمد؛ بخت با صرافی «صدقی و شرکا» یار بود و یکی از آن «شرکا» برادر رئیسجمهور شد و دیگری هم به مدیر عاملی بانک رفاه کارگران رسید!
اما مسأله به همین جا ختم نمی شد و اوراق پرونده حسین فریدون ابعاد دیگری هم داشت. تقلید صدای رئیس جمهور برای ارتباط گیری با وزرا از جمله نکات عجیبی بود که یکی از نمایندگان مجلس درباره آن اطلاع رسانی کرد. کریمی قدوسی با بیان اینکه دستیار رئیس جمهور تاکنون بارها به دادگاه احضار شده، گفت: «یکی از پروندههای حسین فریدون "تقلید صدای رئیسجمهور" است؛ در یک مورد وی با تقلید صدای روحانی طی تماسهایی با مراکز اقتصادی در راستای ترخیص کالاهای غیر مجاز اقدام کرده و از آنها خواسته تا جلوی واردات این کالاها را نگیرند.»
همان ایام الیاس نادران در مجلس از پیوند یک بدهکار بانکی با فریدون سخن گفت. نادران اعلام کرد: «برادر رئیسجمهور ستاد انتخاباتی فهرست حامیان دولت را در ساختمان یکی از بزرگترین بدهکاران بانکی دولت یعنی آقای شبدوست قرار میدهد؛ آیا اینها میخواهند اشتغال ایجاد و با فساد مبارزه کنند؟ چه کسی از این بدهکار بانکی حمایت کرده است که به زندان نیفتد؟ اگر آقای حسین فریدون این حمایت را نکرده پس چه کسی کرده است؟»
حجت الاسلام موسی غضنفرآبادی، رییس دادگاه انقلاب تهران هم به پیوند حسین فریدون و برخی از عوامل شبکه فساد بانکی اشاره داشت و گفت: «اخباری وجود دارد که حاکی از ارتباط حسین فریدون با این شبکه فساد بانکی است... وقتی مردم مشاهده کنند که برادر و دستیار ارشد رئیس جمهور از این جایگاه خود در زمینههای علمی، مالی و مدیریتی سوءاستفاده میکند و کسی نیست جلوی این تخلفات او را بگیرد، حقیقتا نمیتوانند این موضوعات را تحمل کنند و مایوس میشوند.»
اما تخلفات برادر حسن روحانی به مسائل مالی خلاصه نمی شود. وی در کارنامه خود علاوه بر بهره مندی از رانت اقتصادی، از مواهب رانت علمی نیز بی نصیب نمانده! به طوری که بسیج اساتید دانشگاه شهید بهشتی، طی بیانیهای از مراجع نظارتی درخواست کرد به دلیل تخلفات صورت گرفته، ضمن برخورد با رانت تحصیلی برادرِ رئیسجمهور، مانع ادامه تحصیل غیرقانونی وی شوند.
اما در کنار رانت اقتصادی و رانت علمی که درباره حسین فریدون مطرح شده، باید دید آیا ردّ پای حسین فریدون در مسائل امنیتی از جمله آنچه آملی لاریجانی هفته گذشته سربسته به آن اشاره کرد، یافت می شود؟ رییس قوه قضائیه درباره ورود تجهیزات امنیتی به داخل نهاد ریاست جمهوری گفت: «پول های نهاد ریاست جمهوری کجا خرج می شود؟ ما حرفی نداریم که هم در قوه قضائیه و هم در نهاد ریاست جمهوری معلوم شود که این تجهیزات بسیار فنی مربوط به امنیتی را بدون اطلاع نیروهای امنیتی به داخل ریاست جمهوری بردند، با اجازه که بوده است؟ به چه وجهی بوده است؟ پولش از کجا آمده است؟»
همه این امور سبب شده تا افکار عمومی از قوه قضائیه مطالبه برخورد با حسین فریدون را داشته باشد. مردم وقتی میبینند که حسن روحانی در 14 دی ماه 1393 درباره مبارزه با مفاسد اقتصادی می گوید: «اینجا پسرخاله و پسرعمه نداریم.» توقع دارند تا قوه قضائیه وارد عمل شود و تعلل نکند. هر چند در همین چند هفته به دلیل برخورد با عوامل فساد، متاسفانه قوه قضائیه تحت فشار و تخریب رسانه ای دولتیها قرار گرفته است تا جایی که هفته گذشته معاون اول قوه قضاییه گفت: «من تحلیلم این است یک فشار مضاعفی را بر قوه قضاییه و برخی نهادها وارد می کنند و تا زمان انتخابات ادامه می دهند. علت این است قوه دارد با دانه درشت ها، آقازاده های متخلف و صاحبان قدرت برخورد می کند. شما نگاه کنید طی هفته های گذشته چه کسانی بازداشت شدند، بسیاری از تخلفات از سیستم بانکی است به جای اینکه آن را درست کنند این حرف ها را میزنند. برخی از همین آقایان که اخیرا بازداشت شدند ٦٠٠ تا هزار میلیارد بدهی دارند، یک نفر که الان پروندهاش باز است در چند ماه بیش ٦٠٠ چک برگشتی داشته است.»
با این همه مشخص نیست علیرغم مواضعی که توسط رئیس دستگاه قضا و معاون وی اعلام می شود، چرا در برخورد با این فرد تعلل می شود. در محافل خصوصی خواص، به نقل از مقامات قضایی گفته میشود که بر اساس روال عادی، حسین فریدون باید بازداشت شود، اما به دلیل مقاومتهایی که میشود، اقدامی صورت نگرفته است. آیا قرار است مهدی هاشمی رفسنجانی دیگری در کشور درست شود؟ چرا با «دست دست کردن» و کش دادن موضوع، اجازه داده میشود تا هر روز حرف و حدیث جدیدی مطرح شود؟ تعلل در این موضوع باعث می شود به دلیل نزدیک شدن به ایام انتخابات ریاست جمهوری، هر نوع برخورد با اطرافیان روحانی، سبب مظلوم نمایی شده و برخورد با فساد را سیاسی جلوه خواهند داد.
انتظار از قوه قضائیه این است که به جای برخورد رسانه ای با موضوع، اقدام عملی صورت دهد و به جای اینکه مردم شاهد دعوای لفظی و پینگ پنگی بین رئیس دو قوه در رسانه ها باشند، برخورد قاطعانه با مجرمین و روشن شدن تکلیف متهمین پرونده های فساد را ببینند،حتی اگر این افراد از نزدیکان مسئولان باشند؛ بنابراین بهتر است قوه محترم قضائیه هر چه زودتر حسین فریدون را احضار و به اتهامات او رسیدگی کند.
از سوی دیگر مردم منتظرند ببینند آیا حسن روحانی مانند رئیسجمهور کره جنوبی که به خاطر رسوایی مربوط به فساد و اعمال نفوذ دستیارش قصد استعفا دارد، او هم به خاطر عملکرد حسین فریدون، استعفا خواهد داد؟
دشمن عقل
امام علی علیه السلام :
اَلْهَوى عَدُوُّ الْعَقْلِ؛
هواى نفس، دشمن خرد است.
شرح غرر: ج1، ص68